قوله تعالى: قدْ نعْلم ما مىدانیم إنه لیحْزنک که اندوهگن میکند ترا الذی یقولون آنچه میگویند ایشان فإنهمْ لا یکذبونک ایشان دروغ زن نه ترا میگیرند و لکن الظالمین لکن آن ستمکاران بر خویشتن بآیات الله یجْحدون (۳۳) سخنان الله را مىباز دهند بشوخى.
و لقدْ کذبتْ بدرستى که دروغ زن گرفتند ایشان رسل منْ قبْلک پیغامبران را پیش از تو فصبروا شکیبایى کردند ایشان على ما کذبوا و أوذوا بر آنچه ایشان را دروغ زن گرفتند و رنج نمودند حتى أتاهمْ نصْرنا تا آن گه که بایشان آمد یارى دادن ما و لا مبدل لکلمات الله و بدل کننده نیست سخنان خداى را، و لقدْ جاءک و آمد بتو منْ نبإ الْمرْسلین (۳۴) از خبرهاى فرستادگان ما آنچه آمد.
و إنْ کان کبر علیْک و اگر چنانست که گران شد بر تو و بزرگ آمد ترا إعْراضهمْ روى گردانیدن ایشان و نپذیرفتن فإن اسْتطعْت اگر توانى أنْ تبْتغی نفقا فی الْأرْض که راهى سازى در زمین أوْ سلما فی السماء یا نردبانى سازى فرا آسمان فتأْتیهمْ بآیة تا بر آن در آسمان آیى، و لوْ شاء الله و اگر خداى خواهد لجمعهمْ على الْهدى ایشان را همه بر راست راهى فراهم آرد فلا تکونن من الْجاهلین (۳۵) نگر تا ازیشان نباشى که نمىدانند.
إنما یسْتجیب پاسخ نیکو که کنند الذین یسْمعون ایشان کنند که بگوش دل میشنوند و الْموْتى یبْعثهم الله و مردگان را خداى تواند برانگیزاند، و اوست که ایشان را برانگیزاند ثم إلیْه یرْجعون (۳۶) پس با وى برند ایشان را.
و قالوا لوْ لا نزل علیْه آیة منْ ربه گفتند: چرا فرو نفرستند بر وى نشانى از خداوند وى قلْ إن الله قادر بگوى الله تواناست و قادر، على أنْ ینزل آیة بر آنکه نشانى فرستد، و لکن أکْثرهمْ لا یعْلمون (۳۷) لکن بیشتر ایشان نمیدانند.
و ما منْ دابة فی الْأرْض نیست هیچ چمندهاى در زمین و لا طائر و نه پرندهاى یطیر بجناحیْه که مىپرد بدو بال خویش إلا أمم أمْثالکمْ مگر همه گروه گروه همچون شمااند، ما فرطْنا فی الْکتاب منْ شیْء هیچ چیز فرو نگذاشتیم در لوح، ثم إلى ربهمْ یحْشرون (۳۸) و پس همگان را با پیش خداوند خواهند انگیخت.
و الذین کذبوا بآیاتنا و ایشان که بدروغ فرا میدارند سخنان ما صم از شنیدن حق و دریافتن آن کراناند و بکْم و از اقرار دادن بآن گنگاناند فی الظلمات و در تاریکى نادانىاند. منْ یشأ الله یضْللْه هر که خداى خواهد وى را از راه گم کند و منْ یشأْ و هر که خواهد، یجْعلْه على صراط مسْتقیم (۳۹) وى را بر راه راست دارد.